LUISTERT NU 24 OP 24 NAAR RADIO WITLOOF (BONHEUR), ons eigen piraten-radiostationneke.
Want we gaan voorbij aan geluid, chaque heure - RADIO WITLOOF (BONHEUR).
TOFFE plaatjes kunt gij aanvragen bij diverse uitzendingen door 'n maileke te sturen naar: radio@witloof.nl.
De meest opmerkelijke bewegende beelden van België, elken' dag verse nieuwe herbewerking…
Populaire TV reeks op BRT in de jaren '80 van Jan Matterne
met Jo De Meyere, Manu en René Verreth, Nora Tilley, Johny Voners, Jef Burm, Rita Smets, Ugo Prinsen, Jenny Tanghe, Janine Bisschops, Jaak Van Assche, Geert Vermeulen, Katrien Piessens, Jeanine Schevernels, Jakcy Morel, Aafke Bruining, Jordi Goetstouwers, Tessy Moerenhout, Tuur De Weert, Caroline Rottier, Paul Carpentier, Lia Lee, Alex Wilequet, Theo Hijzen, Bert Champagne, Emmy Leemans, Machteld Ramoudt, Doris Van Caneghem & Mandus De Vos
Dag Sinterklaas [1993-1994] was een Vlaams televisieprogramma over Bart Peeters die elke dag op bezoek ging bij Sinterklaas en Zwarte Piet in een kasteel, hun tijdelijke verblijfplaats als zij in België zijn om pakjes uit te delen. [Seizoen 2, aflevering 14 met Bart Peeters in de intro].
ZOTTE DISCUSSIE
Zijn we niet een beetje aan het overdrijven? Een beetje veel? Een commissie van de Verenigde Naties is een onderzoek bezig naar het sinterklaasfeest in Nederland. Voor de voorzitster is het nu al duidelijk: “Wij begrijpen niet waarom jullie niet inzien dat dit een terugkeer naar de slavernij is en dat zoiets in de 21ste eeuw niet meer door de beugel kan”, zegt de Jamaicaanse professor [?] Verene Shepherd.
Zij heeft het over de figuur van Zwarte Piet. Zijn huidskleur, gekoppeld aan zijn knechtenrol, is voor mevrouw Shepherd een vorm van racisme. En moet dus herdacht worden, of simpelweg afgeschaft. Dat de Verenigde Naties zich in de kwestie menen te moeten mengen is uiterst merkwaardig.
Dat is immers dezelfde organisatie die hopeloos is verdeeld over de burgeroorlog in Syrië, en die we evenmin hebben gehoord over de bootvluchtelingen die quasi elke dag verdrinken in de Middellandse Zee.
Maar die club van vetbetaalde diplomaten gaat zich nu dus wel bezighouden met de prangende vraag of Zwarte Piet, na eeuwen van kinderplezier, niet begraven moet worden. Of wit geschilderd? En Sinterklaas misschien zwart, of geel of bruin? Trouwens, zou ‘hij’ niet beter een ‘zij’ worden? Want voor de vrouwen moet het toch redelijk beledigend zijn dat dé grote kindervriend een man is, terwijl de mama’s over het algemeen toch veel meer voor de kinderen doen dan de papa’s.
Ik wil maar zeggen, de Verenigde Naties zijn zich hopeloos belachelijk aan het maken door zich te bemoeien met een oud volksgebruik waarin geen gram racisme of verdoken kolonialisme schuilt. Dit is onschuldige folklore. Dit zijn volksgebruiken geworteld in oude heidense tradities zonder enige slechte bijbedoelingen.
Zolang kinderen geloven dat de vriend van Sinterklaas door de schoorsteen kruipt om cadeautjes aan te brengen, en zolang roet zwart is, zal Zwarte Piet ook zwart zijn. De Nederlandse premier Rutte had het beste antwoord op de nonsensicale kritiek van prof. Shepherd. “Zwarte Piet is zwart, daar kunnen we weinig aan veranderen.” Laat ons het daar aub bij houden en de flauwekul stoppen. Er zijn best wel andere dingen om ons hoofd over te breken.
[Door Paul Geudens, Gazet van Antwerpen]
Freddy Sunder [echte naam: Fritz Sundermann] geboren te Antwerpen op 4 juni 1931, is een Belgisch jazzmusicus, zanger, gitarist en dirigent.
Sunder studeerde als kind viool en was als 14-jarige al orkestzanger in bigbands en combo's. Toen hij 17 was, volgde hij gitaarlessen bij Marcel Bossu en ook harmonieleer en seriële muziek. In 1953 bracht hij zijn eerste albums uit, die toen nog gepromoot werden alsof hij een Amerikaans artiest was. Hij scoorde toen hits met "Kaw Liga", "Rio Rita" en "Calling Car Boogie". In 1961 richtte hij de groep The Clouds op.
Sunder speelde een tijdlang mee in het orkest van Willy Rockin en toerde onder meer in Europa, Afrika en Zuidoost-Azië. Hij speelde bij verschillende grote namen, zoals Peggy Lee, Sammy Davis Jr., Natalie Cole, Shirley Bassey en Toots Thielemans.
Van 1957 tot 1965 was hij gitarist en zanger in het BRT-orkest van Francis Bay, dat in 1965 door Etienne Verschueren werd overgenomen en omgedoopt tot het "BRT-Jazzorkest". Sunder was van 1981 tot 1990 zelf dirigent van het BRT-orkest. Nadat de BRT Big Band in 1990 werd ontbonden, was Sunder enkele jaren docent aan het Gentse Muziekconservatorium.
Peter Goossens [Zottegem, 1964] is een Belgisch chef-kok die een restaurant heeft met drie Michelinsterren.
Na zijn opleiding in Hotelschool Ter Duinen in Koksijde, deed Goossens ervaring op in Parijs, waar hij vier jaar lang in diverse restaurants werkte, en in Thoissey en Kruishoutem.
Peter Goossens begon zijn eigen restaurant in 1987. In 1992 startte hij het restaurant 'Hof Van Cleve' in Kruishoutem. Sindsdien won hij diverse prijzen. Hij was in 1998 één van de jongste chefs ooit met twee Michelinsterren. Tegenwoordig heeft zijn restaurant drie Michelinsterren.
Gault Millau erkende hem al in 1991 met 15/20 en twee koksmutsen. In 1994 werd dit 17/20 en drie koksmutsen. De vierde koksmuts en 19/20 volgden in 2000. In 2004 werd hij Chef van het jaar en sindsdien heeft hij een beoordeling van 19,5/20. In 2011 kreeg Hof van Cleve 19,5/20 en 5 koksmutsen.
Tussen 2007 en 2009 baatte Goossens ook een brasserie uit in het Museum voor Schone Kunsten te Brussel. In deze brasserie zijn enkel typisch Belgische gerechten te verkrijgen.
Goossens duikt ook regelmatig op als gast tijdens tv-programma's. Zo was hij gedurende drie seizoenen één van de juryleden in het programma "Mijn Restaurant" op de Vlaamse zender VTM. In het najaar van 2010 werd hij één van de dragende krachten achter Njam!, het nieuwe kookkanaal van Studio 100.
Eind 2010 werd Goossens benoemd tot ridder in de Leopoldsorde. In 2011 werd hij ereburger van Kruishoutem.
Basta is een Vlaams televisieprogramma dat in het voorjaar van 2011 werd uitgezonden op de Vlaamse openbare zender Eén. Het was een combinatie tussen een komisch televisieprogramma, een actualiteitenrubriek en een misdaadprogramma. Het programma handelde over zelfgeknutselde onderzoeksjournalistiek. Men kaartte actuele frustraties aan en gaf de veroorzakers een koekje van eigen deeg. De reeks werd gemaakt door het cabaretviertal Neveneffecten [Jonas Geirnaert, Lieven Scheire, Koen De Poorter en Jelle De Beule] bij het productiehuis Woestijnvis.
De zaak Zonnebloem (L'Affaire Tournesol) is het achttiende album uit de reeks Kuifje strips van de Belgische tekenaar Hergé. Het is verschenen in 1956. In 1984 verscheen een nieuwe Nederlandse vertaling. Het stripboek heeft 62 pagina's.
Kasteel Molensloot is in rep en roer; alles wat van glas is gemaakt springt op geheimzinnige wijze aan scherven. Alleen Professor Zonnebloem ontsnapt aan deze opschudding, hij vertrekt naar Genève, maar verdwijnt ... Kuifje en Kapitein Haddock ontdekken vervolgens dat hij werd geschaduwd door geheime agenten en snellen hem onmiddellijk te hulp.
Achtergrond
1. De Zaak Zonnebloem is het antwoord van Hergé op de Koude Oorlog. Bordurische en Syldavische agenten proberen Trifonius Zonnebloem te ontvoeren zodat ze zijn plannen van één van zijn uitvindingen, een geheim wapen dat het volk van Bordurië en hun leider Plekszy-Gladz, heersers van de wereld kunnen maken, kunnen achterhalen.
2. De Bordurische leider Pleksy-Gladz wordt in de reeks vaak vermeld ("Bij de snorharen van Pleksy-Gladz"), maar is behalve enkele standbeelden nooit in levende lijve te zien. Zijn naam is gebaseerd op het woord plexiglas en de figuur zelf op Jozef Stalin.
3. Hergé heeft zich voor de achtergrond geïnspireerd op Genève en omgeving. Zo zien we het station van Genève en het hotel Cornavin, dat ook echt bestaat. In dit hotel is er een valse deur geplaatst met het kamernummer 122 dat professor Zonnebloem in het album had.
Lasgo is een Belgische dance-act bestaande uit producers Peter Luts en Jef Martens [alias Basto!] en zangeres Jelle van Dael.
De originele bezetting van Lasgo bestond uit producers Peter Luts, Dave McCullen en zangeres Evi Goffin. De naam Lasgo verwijst naar de Schotse stad Glasgow en komt voort uit Dave McCullens fascinatie voor Schotland.[1] Toen in mei 2008 bekend werd gemaakt dat Evi Goffin en Dave McCullen met Lasgo zouden stoppen, ging Peter Luts in het programma Let's go Lasgo op zoek naar een nieuwe frontzangeres voor de groep. Jelle van Dael kwam als winnares uit de bus. Sinds 2008 is Jef Martens coproducer van Lasgo, samen met Peter Luts.
Ze vormde korte tijd een koppel met toenmalig KVC Westerlo-doelman Yves De Winter.
Lasgo scoorde in 2001 een grote hit met de eerste single, Something. Het behaalde hoge posities in de hitlijsten en kreeg goud. Something was zelfs een van de meest gedraaide nummers van 2001 in de VS. In Groot-Brittannië stond de single wekenlang in de top 10, wat uitzonderlijk is voor een dancenummer. De volgende single was Alone. Alone deed het beter in België dan in Nederland, waar het niet verderkwam dan een nummer 1-positie in de tipparade. Het eerste album, Some Things, werd tegelijk uitgebracht met Alone. Op dit album staan naast dancenummers ook tragere nummers, wat toen niet gebruikelijk was voor dancegroepen.
In 2002 verscheen nog een derde single van het album: Pray.
Ook in 2003 opende Lasgo, samen met Milk Inc. en Sylver, de TMF Awards met een eigen vertolking van Insomnia, oorspronkelijk van de groep Faithless. De act was zo populair dat TMF het nummer uitriep tot Superclip. Insomnia is echter nooit uitgekomen op single.
In 2004 won Lasgo een EBBA. De European Border Breakers Awards zijn prijzen die jaarlijks worden uitgereikt aan tien jonge veelbelovende Europese artiesten die het jaar ervoor succesvol buiten de eigen landsgrenzen debuteerden.
Véronique Leysen [Mechelen, 17 januari 1986] is een Vlaamse actrice, presentatrice en zangeres. In het najaar van 2007 was ze te zien in de rol van sexy Fanny in de De Kiekeboes-theaterproductie Baas boven baas van Studio 100.
Copyright © 2013-2024 WITLOOF™. Alle rechten voorbehouden. Handelsnummer 577.74.862 KvK te Maastricht. Belastingnummer 852731048B01.