LUISTERT NU 24 OP 24 NAAR RADIO WITLOOF (BONHEUR), ons eigen piraten-radiostationneke.
Want we gaan voorbij aan geluid, chaque heure - RADIO WITLOOF (BONHEUR).
TOFFE plaatjes kunt gij aanvragen bij diverse uitzendingen door 'n maileke te sturen naar: radio@witloof.nl.
De meest opmerkelijke bewegende beelden van België, elken' dag verse nieuwe herbewerking…
Eva De Roovere [Lier, 14 juni 1978] is een Belgische singer-songwriter.
Eva De Roovere studeerde aan de kleinkunstafdeling van Studio Herman Teirlinck en de Jazz Studio Tritonus in Antwerpen.
In 1996 sloot ze zich aan als zangeres bij de Belgische folkformatie Kadril ter vervanging van Patrick Riguelle. De groep was zo tevreden met haar als nieuwe zangeres dat de eerstvolgende cd Eva [1999] werd gedoopt. In dezelfde periode deed ze ook aan cabaret. In 1999 won ze de juryprijs van het Leids Cabaret Festival met Eeef & Coo, een samenwerking met Colette Notenboom. Ze zong bij de groep Oblomow, opgericht door Gerry De Mol. Deze laatste samenwerking leverde onder meer de radiohits Later en Op een hoopje op en de albums Min en Meer [2004] en Kleine Blote Liedjes [2005].
Na acht jaar Kadril verliet ze de groep om zich ten volle te kunnen toeleggen op haar solocarrière. In 2006 kwam haar eerste soloalbum uit, De Jager, waar ook de singles Fantastig Toch en Anoniem op staan.
In het seizoen 2005-2006 toerde ze samen met Kris De Bruyne, Liesbeth List en Lucas Van den Eynde langs de theaters met de liedjescarrousel 'Kleinkunsteiland'. Hierin grasduinden ze doorheen de geschiedenis van het betere Nederlandstalige lied, waarbij Eva onder andere 'Mia' en 'Van God los' bracht, en haar eigen 'Op een hoopje'. Tijdens de voorstelling toonde Eva ook haar kunsten op de klarinet met een aantal solo's.
Op 8 augustus 2009 won ze op de Radio 2 Zomerhit de prijs voor Beste lied met Zoals in dat ene liedje.
Op 20 augustus 2010 zong ze op het festival Pukkelpop een duet met Snow Patrol. Samen zongen ze "Set the fire to the third bar". Op Rock Werchter deed ze dit in 2012 nogmaals. In de herfst van 2010 ging ze op Country Ladies - A tribute-tournee langs de Vlaamse cultuurcentra met Roland Van Campenhout, Nathalie Delcroix en Tine Reymer als country ladies.
Op 22 april 2011 verscheen de derde cd, Mijn Huis, waarop onder andere een duet met Ozark Henry, genaamd Antwerpen staat evenals het duet Rechttoe en Frontaal met Thé Lau. Eric 'Spinvis' de Jong maakte de helft van de arrangementen.
Op 4 november 2013 komt het vierde album uit, met de titel Viert. Dit is een set van twee discs, de eerste bevat twaalf nieuwe nummers, en de tweede bevat een registratie van live concerten op vijf Vlaamse plaatsen opgenomen, tijdens de tournee van de CD Mijn Huis, en veelal nummers van deze CD bevat.
Willy Lustenhouwer, echte naam: Willy Lapouter [Sint-Andries [Brugge], 21 oktober 1920 - Assebroek [Brugge], 13 juni 1994] was een Vlaams muzikant, zanger, conferencier en radio- en televisiepresentator.
Zijn bekendste liedjes zijn Zie je van Brugge? Zet je vanachter [1955] en De Kus-Kus Polka, gezongen in het Brugs.
Lustenhouwer begon zijn muzikale carrière in het orkest van de Bruggeling Xavier Geerolf, waar hij na een tijd ook als conferencier ging optreden tussen de muzikale nummers door. Hij ging ook zelf liedjesteksten, sketches en monologen schrijven.
Begin jaren 1950 ging hij werken bij Radio Kortrijk en bracht hij zijn eerste grammofoonplaten uit. Zijn eerste grote successen als zanger waren Ziejje van Brugge [1955], gezongen in het Brugse dialect, en de Kus-Kus Polka. Van dan af zou hij bijna al zijn liedjes in het Brugs zingen. Hij schreef zelf meer dan 600 liedjes, die steevast op muziek werden gezet door zijn vriend, de accordeonist Roger Danneels.
Begin jaren 1960 maakte hij de overstap naar de televisie en werkte mee in de periode tot 1973 voor de Vlaamse openbare omroep aan populaire spel- en ontspanningsprogramma's zoals Eén tegen allen, Waag je kans, Spel zonder grenzen en Interland. Hij speelde ook een rol in de serie "De vorstinnen van Brugge" op de Vlaamse televisie [1972]. Maar omdat hij ondertussen met een reisbureau was begonnen besloot hij toen een einde te maken aan het drukke tv-werk en de vele optredens in Vlaanderen. Als afscheid gaf hij een one-man-show, die zo'n succes werd dat er nog negen andere op volgden.
Willy Lustenhouwer schreef een boek, De geschiedenis van het café-chantant, waarin hij meer dan tweehonderd oude volksliedjes opnam die hij bij bejaarden was gaan optekenen.
Hij legde ook een kaartenbestand aan van duizenden Brugse dialectwoorden en -uitdrukkingen, met de bedoeling er een woordenboek van het Brugs mee te maken, maar door gezondheidsproblemen kon hij dit project niet meer voltooien. Hij overleed op 13 juni 1994 en ligt begraven op het kerkhof van Ver-Assebroek.
Jean-Marie Pfaff [Lebbeke, 4 december 1953] is een gewezen Belgische voetbalkeeper. Hij speelde tijdens zijn carrière onder meer voor SK Beveren en FC Bayern München. In de jaren 80 was hij ook de nummer 1 van de Rode Duivels. Na zijn carrière werd hij bekend via de De Pfaffs, een Vlaamse reality soap waarin de gewezen doelman en zijn familieleden gevolgd werden.
Pfaff viel als doelman op met zijn spectaculaire speelstijl en blonde krullen. Hij werd zowel in het binnen- als buitenland beschouwd als één van de beste doelmannen ter wereld. In 1978 won hij de Gouden Schoen. Net geen 10 jaar later werd hij door het IFFHS uitgeroepen tot wereldkeeper van het jaar. Pelé selecteerde hem in maart 2004 voor de FIFA 100. In de jaren 90 was hij enkele maanden trainer van toenmalig eersteklasser KV Oostende.
Internationale carrière Jean-Marie
- Periode: 1972-1990
- Aantal wedstrijden als Rode Duivel : 64
1980 : Finale Europees Landenkampioenschap [2de ronde]
1982 : Wereldbeker Spanje [2de ronde]
1984 : Europees Landenkampioenschap in Frankrijk [1ste ronde]
1984 : Maes pils Trofee - Populairste Rode Duivel
1986 : Wereldbeker in Mexico [4de plaats]
1987 : Beste doelman ter wereld
Vandaag verjaart: Mbo Jérôme Mpenza [Kinshasa, 4 december 1976], gewezen Belgische international. Hij is van Congolese afkomst.
Arnaud Charles Ernest Hintjens [Oostende, 21 mei 1949], beter bekend onder zijn artiestennaam Arno, is een Belgische rockzanger, die liedjes vertolkt vooral in het Frans, soms in het Engels, Nederlands en sporadisch ook in het Oostends dialect.
The Kids is een Vlaamse punkband die vooral actief was eind jaren zeventig, begin jaren tachtig. Centrale figuren zijn Ludo Mariman, destijds een Antwerpse scheepshersteller, later fulltime zanger-muzikant en Danny De Haes en Eddy De Haes. De groep genoot destijds een cultstatus in België, maar is er jaren later in geslaagd ook succesrijk in het buitenland te worden.
The Kids ontstond in 1976 onder de naam Crash. Toen in Engeland de punkbeweging ontstond, haakten de groepsleden daarop in en werd de naam van de band veranderd. Basgitarist Danny De Haes was bij de oprichting van de groep pas twaalf jaar oud en nog schoolgaand.
De eerste twee platen van The Kids bevatten prototypische punksongs, allemaal geschreven door Mariman. Opvallend is dat hun eerste plaat geproduceerd werd door Leo Caerts, de man die de wereldhit 'Eviva Espana' bedacht had, en die dus muzikaal zowat de complete tegenpool van de primitieve punk van The Kids was. Hun debuut krijgt heel wat aandacht, en levert hen onder meer optredens met Patti Smith en Iggy Pop op, en een plaats op het Jazz Bilzen-festival.
Hun derde plaat, 'Living in the 20th century' [1979], werd geproduceerd door Sylvain Vanholme [van Wallace Collection] en toont een zekere evolutie ten opzichte van de rauwe punk op de eerste twee platen. In 1981 schreef Mariman There will be no next time, een nummer dat ondertussen als een klassieker wordt beschouwd, maar dat merkwaardig genoeg destijds niet als single uitgebracht werd: de platenfirma koos voor Dancing, dat een kleine hit werd.
In 1982 nam de band in Zaal Volksbelang [Mechelen] en Hof ter Lo [Antwerpen] een liveplaat op met de Rolling Stones Mobile Studio: 'If the Kids...'
De band ging uit elkaar in 1985, maar kwam in 1996 weer bijeen, en treedt tot op heden nog regelmatig op in binnen- en buitenland. Zo speelde de band - die inmiddels via bootlegs en het internet ook buiten België een cultstatus had opgebouwd - in 2004 voor het eerst op in de Verenigde Staten. Hun eerste Amerikaanse optreden - in de volgepakte Southpaw in Brooklyn - werd op dvd uitgebracht als 'The Kids: Live in New York'. In april 2006 voegde de originele bassist Danny De Haes zich weer bij The Kids.
Ludo Mariman was in 2006 als verrassingsact en afsluiter op de 0110-concerten voor verdraagzaamheid in Antwerpen. Hij speelde er onder meer "There Will Be No Next Time". Tom Barman, de frontman van dEUS en organisator van 0110 is een grote fan van het nummer en zette het ook op de soundtrack van zijn film Any Way The Wind Blows [2003]. In 2007 werden al hun elpees op cd heruitgegeven in een grote Kids Anthology.
In 2008 speelden ze op de Lokerse Feesten met The Sex Pistols, The Buzzcocks en The New York Dolls. Op 2 november 2011 verliet Danny De Haes The Kids om andere muzikale wegen te bewandelen en werd vervangen door Yves.
In 2011 bracht Mariman met The Kids het toepasselijke 'There Will Be No Next Time' als afsluiter van de laatste Music For Live, op het dak van het Glazen Huis in Antwerpen.
Leden: Ludo Mariman [zang, gitaar], Yves V.L. [bas], Luc Van De Poel [gitaar] & Tim Jult [drums]
Vandaag verjaart: Sophie Dewaele [Ieper, 3 december 1973], Vlaams televisiepresentatrice.
Aan de Universiteit Gent studeerde ze filosofie.
Daarna werkte ze bij de regionale televisiezender WTV, Radio 2 Oost-Vlaanderen, ze was omroepster op TV1 van 1997 tot 2003. In die periode presenteerde ze ook mee Vlaanderen Vakantieland en maakte ze reportages voor De Rode Loper. Bij de radio was ze intussen doorgeschoven naar Radio Donna.
In 2003 verliet ze de VRT. Ze ging aan de slag als persattaché en woordvoerster van UGent, haar Alma Mater. In 2004 maakte ze de overstap naar VIJFtv.
Privé had ze een relatie met televisiemanager Erik Strieleman. Naar aanleiding van hun relatie verliet hij de televisie om weer bij de radio aan de slag te gaan. Ze huwden in 1999. In 2002 beviel ze van een tweeling. Over de zorg voor haar jonge kinderen en haar postnatale depressie schreef ze in 2005 een boek Alles in het dubbel. Een tweede boek Droom van een moeder over de combinatie gezin en carrière volgde in 2007. In 2008 scheidde ze van haar echtgenoot.
In 2008 was ze een aflevering in de running in de quiz De Slimste Mens ter Wereld.
Sinds 2009 vervangt Sophie Dewaele geregeld Tess Goossens in het programma Heartbeats op radiozender JOE fm. Begin 2011 onderging de trekking van de spelen van de Nationale Loterij op Eén een restyling en Sophie Dewaele staat voortaan in voor de presentatie.
Copyright © 2013-2024 WITLOOF™. Alle rechten voorbehouden. Handelsnummer 577.74.862 KvK te Maastricht. Belastingnummer 852731048B01.