LUISTERT NU 24 OP 24 NAAR RADIO WITLOOF (BONHEUR), ons eigen piraten-radiostationneke.
Want we gaan voorbij aan geluid, chaque heure - RADIO WITLOOF (BONHEUR).
TOFFE plaatjes kunt gij aanvragen bij diverse uitzendingen door 'n maileke te sturen naar: radio@witloof.nl.
De meest opmerkelijke bewegende beelden van België, elken' dag verse nieuwe herbewerking…
Eva De Roovere [Lier, 14 juni 1978] is een Belgische singer-songwriter. Eva De Roovere studeerde aan de kleinkunstafdeling van Studio Herman Teirlinck en de Jazz Studio Tritonus in Antwerpen.
In 1996 sloot ze zich aan als zangeres bij de Belgische folkformatie Kadril ter vervanging van Patrick Riguelle. De groep was zo tevreden met haar als nieuwe zangeres dat de eerstvolgende cd Eva [1999] werd gedoopt. In dezelfde periode deed ze ook aan cabaret. In 1999 won ze de juryprijs van het Leids Cabaret Festival met Eeef & Coo, een samenwerking met Colette Notenboom. Ze zong bij de groep Oblomow, opgericht door Gerry De Mol. Deze laatste samenwerking leverde onder meer de radiohits Later en Op een hoopje op en de albums Min en Meer [2004] en Kleine Blote Liedjes [2005].
Na acht jaar Kadril verliet ze de groep om zich ten volle te kunnen toeleggen op haar solocarrière. In 2006 kwam haar eerste soloalbum uit, De Jager, waar ook de singles Fantastig Toch en Anoniem op staan.
In het seizoen 2005-2006 toerde ze samen met Kris De Bruyne, Liesbeth List en Lucas Van den Eynde langs de theaters met de liedjescarrousel 'Kleinkunsteiland'. Hierin grasduinden ze doorheen de geschiedenis van het betere Nederlandstalige lied, waarbij Eva onder andere 'Mia' en 'Van God los' bracht, en haar eigen 'Op een hoopje'. Tijdens de voorstelling toonde Eva ook haar kunsten op de klarinet met een aantal solo's.
Op 8 augustus 2009 won ze op de Radio 2 Zomerhit de prijs voor Beste lied met Zoals in dat ene liedje.
Op 20 augustus 2010 zong ze op het festival Pukkelpop een duet met Snow Patrol. Samen zongen ze "Set the fire to the third bar". Op Rock Werchter deed ze dit in 2012 nogmaals. In de herfst van 2010 ging ze op Country Ladies - A tribute-tournee langs de Vlaamse cultuurcentra met Roland Van Campenhout, Nathalie Delcroix en Tine Reymer als country ladies.
Op 22 april 2011 verscheen de derde cd, Mijn Huis, waarop onder andere een duet met Ozark Henry, genaamd Antwerpen staat evenals het duet Rechttoe en Frontaal met Thé Lau. Eric 'Spinvis' de Jong maakte de helft van de arrangementen.
Op 4 november 2013 komt het vierde album uit, met de titel Viert. Dit is een set van twee discs, de eerste bevat twaalf nieuwe nummers, en de tweede bevat een registratie van live concerten op vijf Vlaamse plaatsen opgenomen, tijdens de tournee van de CD Mijn Huis, en veelal nummers van deze CD bevat.
Hannelore Bedert [Deerlijk, 20 maart 1984] is een Belgisch zangeres. Bedert studeerde Kleinkunst aan het Herman Teirlinck Instituut, waar ze in juni 2007 afstudeerde. Ze begon met een Engelstalig repertoire bij de groep Rheen, maar de doorbraak kwam er solo, met Nederlandstalige nummers. Bedert treedt op in theaters en culturele centra in zowel België als Nederland met een begeleidende groep musici.
In 2007 won ze de Nekka-Wedstrijd, waarna ze op 18 en 19 april 2008 samen met onder andere Bart Peeters, Raymond van het Groenewoud, Ramses Shaffy en Hugo Matthysen optrad tijdens Nekka-Nacht in het Sportpaleis. Op De Hemel in het klad, het derde album van Bart Peeters is "Zonder woorden" te horen, dat daar live werd opgenomen.
Op 19 september 2008 verscheen haar Nederlandstalig debuutalbum "Wat als". Raymond van het Groenewoud figureert als backing vocal in Imaginaire, het 6de nummer. In 2009 werd Bedert genomineerd voor een MIA prijs in de categorie Doorbraak en in de categorie Nederlandstalig.
Op 12 januari 2011 is haar tweede album "Uitgewist" uitgekomen. Het album kreeg lovende recensies in De Morgen en De Standaard.
Vandaag verjaart: Tom Van Dyck [Berchem, 20 juni 1972], Vlaams acteur en regisseur. Hij speelde mee in successeries als Het eiland, In De Gloria, Alles Kan Beter, Matroesjka's en De Parelvissers. Hij schreef het scenario, regisseerde en acteerde in Van vlees en bloed.
In het theater speelde hij onder andere in de gezelschappen de Roovers, De Tijd en Het Toneelhuis in Menuet [en bewerking], Drie zusters, Kaatje is verdronken en Eros en de eenzame man [ook regie van de laatste twee stukken]. Hij zette Bloedarm om naar het Nederlands en is de regisseur van Kleine Tony.
De acteur kan ook een bijzondere lach produceren, waar hij in veel series gretig gebruik van maakt. In Het Eiland wordt de lach vergeleken met het geluid van een verroeste waterpomp.
In 2006 gaf Tom Van Dyck voor het blad Humo gestalte aan de figuur Dirk Debeys. Deze extreem-rechtse, conservatieve en volslagen humorloze enquêteur verscheen in reclamespots voor het blad Humo. Hij werd meestal woedend op allochtonen, jongeren, alles wat politiek links staat, homo's en lesbiennes, mensen met piercings, het blad Humo zelf... Qua uiterlijk lijkt hij wat op Humohoofdredacteur Guy Mortier.
Hij woont in Berchem en is afkomstig uit Herentals, een stad in de Kempen. Hij heeft een eigen zaak, De Kempvader BVBA, waarin hij zijn werk voor theater, televisie en radio bundelt. Op 5 maart 2013 kondigde Tom Van Dyck aan zijn contract bij Woestijnvis, het productiehuis waarmee hij al zijn hele carrière verbonden was, niet te zullen verlengen.
Tom Van Dyck is getrouwd met de Nederlandse actrice Alice Reys, ze hebben samen twee kinderen. Alice Reys had een cameo in de "Prins Albert" sketch uit In De Gloria, een gastoptreden in Het Eiland als mental coach Nolleke Lodiers en heeft een bijrol in de serie Van vlees en bloed als Christine Verspoor.
Willem Marcel [Wim] De Craene [Melle, 30 juli 1950 – Gent, 14 september 1990] was een Belgische zanger, tekstschrijver en componist, vaak ingedeeld onder kleinkunst, ofschoon hij ook met popmuziek en andere stijlen experimenteerde. Zijn bekendste liedjes zijn waarschijnlijk "Tim", "Rozane", "Breek uit jezelf" en "Mensen van 18", een duet met Della Bosiers.
Willy Cecile Johannes [Wim] Van de Velde beter bekend als Wannes Van de Velde [Antwerpen, 29 april 1937 - aldaar, 10 november 2008] was een Belgische [Vlaams] zanger, muzikant, dichter en beeldend kunstenaar. Zijn bekendste nummer is "Ik Wil deze Nacht in de Straten Verdwalen" [1973].
Lou Deprijck [Lessen, 11 januari 1946] is een Belgische zanger-performer en componist.
Hij stond aan de wieg van de Belgische popscene in de jaren 1970 en 1980, als zanger maar eveneens als muziekproducent. Van zijn composities werden wereldwijd meer dan 20 miljoen exemplaren verkocht.
Zijn meest bekende wapenfeiten zijn Lou & The Hollywood Bananas, Two Man Sound, Plastic Bertrand en Viktor Lazlo. Hij scoorde verscheidene wereldhits. Van de single Disco Samba, uitgebracht onder het pseudoniem Two Man Sound, werden alleen al in Mexico 1,2 miljoen exemplaren verkocht.
In 1984 bracht hij onder het pseudoniem Vanhoutem het verzamelalbum Collures uit, in samenwerking met Boris Berman van waaruit later een single op de markt kwam: Hold-up Sentimental [A-kant] / Fille du fleuve [B-kant].
Deprijck woonde jarenlang grotendeels in Pattaya [Thailand], maar hij werd nog regelmatig gespot in zijn geboortestreek. Het verhaal van zijn leven in Thailand werd uitgebreid uit de doeken gedaan in de documentaire "Vlamingen in Pattaya" als onderdeel van het VTM-actualiteitenprogramma Telefacts.
Deprijck keerde uiteindelijk terug naar België.
Controverse over 'Ça plane pour moi'
Lou Deprijck is de enige vertolker van de wereldhit 'Ça plane pour moi' [Betekenis: 'Alles loopt goed'], en niet Plastic Bertrand. Dit blijkt uit een rapport van experts. Sinds 1977 is Lou Deprijck de producer van het nummer 'Ça plane pour moi'. Bovendien heeft hij de muziek gecomponeerd en de tekst zelf gezongen. Plastic Bertrand heeft dit altijd betwist. Als gevolg van een rechtszaak die in 2006 was aangespannen door Plastic Bertrand, werden experts aangesteld. "Vandaag [26 juli 2010] blijkt uit het rapport van de experts dat de stem van 'Ça plane pour moi' van Lou Deprijck is", preciseert de krant La Dernière Heure. [belga/vsv]
In het Nederlandse programma Top 2000 was op 29 december 2010 een reportage te zien waarin Lou Deprijck zijn visie gaf op de kwestie en uit een zette dat zijn stem volgens de experts na 30 jaar nog steeds hetzelfde was. De reden dat hij indertijd niet zelf het nummer vertolkte had te maken met het feit dat hij zich voor de geloofwaardigheid geen derde imago kon veroorloven naast de andere twee en daarom Roger Jouret bereid had gevonden het nummer als Plastic Bertrand te playbacken. Verder gaf hij aan dat de tekst een onsamenhangende stortvloed van woorden was van iemand die stoned was. Het nummer heeft dan ook een hoog tempo met heel veel woorden [5 coupletten en 4 keer het refrein in 3 minuut 17].
Tegenwoordig vertolkt hij dit nummer onder zijn eigen naam als de "2010-versie" van "Ça plane pour moi". In de videoclip treedt hij op samen met een band die bestaat uit twee mannelijke leden die op de gitaar begeleiden, een vrouwelijk lid als drumster die samen met nog een ander vrouwelijk lid ook nog als danseres optreedt.
Vandaag verjaart: Kathelijne Elisabeth Maria [Kathleen] Aerts [Geel, 18 juni 1978] is een Belgisch zangeres, [musical]actrice, schrijfster en presentatrice. Ze werd vooral bekend als de blonde zangeres van de Vlaamse meidengroep K3.
Vandaag verjaart: Laura Lynn, pseudoniem van Sabrina Tack [Ardooie, 18 juni 1976], Belgische zangeres uit West-Vlaanderen. In Vlaanderen staat ze ook wel bekend als de Schlagerkoningin. Zij is een populaire zangeres in Vlaanderen, Nederland en Zuid-Afrika.
Copyright © 2013-2024 WITLOOF™. Alle rechten voorbehouden. Handelsnummer 577.74.862 KvK te Maastricht. Belastingnummer 852731048B01.