RADIO WITLOOF

LUISTERT NU 24 OP 24 NAAR RADIO WITLOOF (BONHEUR), ons eigen piraten-radiostationneke.

Want we gaan voorbij aan geluid, chaque heure - RADIO WITLOOF (BONHEUR).

Dagelijkse programmatie

TOFFE plaatjes kunt gij aanvragen bij diverse uitzendingen door 'n maileke te sturen naar: radio@witloof.nl.


ZWART-WIT LOOF TV

De meest opmerkelijke bewegende beelden van België, elken' dag verse nieuwe herbewerking…

Louis Tobback in blokken

03.05.2014

December 2011: De ganse week zamelden bekende Vlamingen zoveel mogelijk geld in voor het goede doel in Blokken for life. In de eerste aflevering namen Louis Tobback en Sofie Lemaire het tegen elkaar op. Sofie speelde de finale, maar Louis Tobback liet zich op een andere manier opmerken. Hij bouwde zowaar de misschien hoogste toren blokjes ooit gebouwd in Blokken. Tja, de meeste kandidaten spelen natuurlijk voor de meeste rijen en de hoogste score...

cursus Vlaams: wat is 'ne pompbak [fans of flanders]?

02.05.2014

pompbak, of, pompebak (informeel: pombak, of, poem bak) = gootsteen, aanrecht met spoelbak, spoelbak

pompbakstop = stop van de afvoer van het aanrecht

pompbakroostertje = roostertje voor in de afvoer van het aanrecht

pompbakpisser = aanrechtpisser

pompbakbuis = afvoerbuis van het aanrecht

pompbaksifon = sifon van het aanrecht

Een minuutje met Dr. Jacques Rogge

02.05.2014

Vandaag verjaart: Jacques graaf Rogge [Gent, 2 mei 1942], Belgisch arts [orthopedisch chirurg], sportbestuurder en voormalig sporter. Hij was van 2001 tot 2013 voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité.

Postbus X [BRTN]

02.05.2014

Vandaag verjaart: Veerle Eyckermans [Wilrijk, 2 mei 1962], Vlaams actrice.

Ze werd in Vlaanderen bekend dankzij de rol van Jessie Kumps in de jeugdreeks Postbus X. Later had ze een opvallende rol als moeder van de duivel in Kulderzipken. Op VTM kreeg ze de kans om de hoofdrol te spelen in 'De makelaar', dat twee seizoenen liep.

Ze speelde voorts nog gastrollen in Merlina [winkeljuffrouw], Recht op Recht [Evelyne Moorthamer], Witse [mevrouw Vanderbeke], Rupel [Femke Dewael], Thuis [agente Magda], Flikken [Anette Dierckx], De Wet volgens Milo [Rechter Peeters en Rechter Verbrugghe], Zone Stad [wetsdokter] en F.C. De Kampioenen [Lea De Wilde en schepen Degraeve], Aspe [Suzanne Cuyvers], Samson & Gert [als Moeder] en Code 37 [Emma]

Ze speelde Lut Lauwreyns in de Vlaamse televisieserie Sara. Momenteel speelt ze de rol van Marie-Louise in Amika, een jeugd-telenovelle van Studio 100, die op Ketnet te zien is.

Sinds 2009 speelt Eyckermans ook mee in de opvolger van Wittekerke. Ze speelt de secretaresse in De Rodenburgs en ze was te zien in de telenovelle David. In de loop van het tweede seizoen van De Rodenburgs verdween ze van het scherm.

In 2013 is ze opnieuw in een hoofdrol te zien. Ze speelt de rol van koningin Paola in Albert II, een fictiereeks over het Belgische koningshuis.

Sinds september 2009 geeft ze lessen Toneel en Repertoirestudie aan de leerlingen van Gemeentelijke Academie voor Muziek en Woord te Hemiksem. Tot 2013 was ze ook docent aan het Stedelijk Conservatorium Mechelen, alwaar ze o.a. Algemene Verbale Vorming [AVV], toneel en voordracht gaf.

Philippe Herreweghe - BWV244 Matthaus Passion [1984]

02.05.2014

Vandaag verjaart: Philippe ridder Herreweghe [Gent, 2 mei 1947], [Vlaamse] dirigent.

Herreweghe liep school aan het Gentse Sint-Barbaracollege. Hij kreeg zijn eerste pianoinitiatie van zijn moeder, een dame uit de Gentse bourgeoisie. Na zijn humaniora studeerde hij aan het Conservatorium van Gent, waar hij lessen volgde bij Marcel Gazelle [piano], Gabriel Verschraegen [orgel] en Johan Huys [klavecimbel]. Daarna studeerde hij geneeskunde en specialiseerde zich in de psychiatrie aan de Universiteit van Gent.

Terwijl hij studeerde aan de universiteit, stichtte hij het kamerkoor Collegium Vocale Gent, waarmee hij zich met name toelegt op muziek van Johann Sebastian Bach en andere Duitse barokmuziek. Het ensemble werd al snel opgemerkt en musici als Nikolaus Harnoncourt en Gustav Leonhardt vroegen Herreweghe om mee te doen met hun volledige opnames van de cantates van Bach.

In 1977 stichtte hij het vocaal en instrumentaal ensemble La Chapelle Royale, waarmee hij Franse barokmuziek uitvoert. Sinds 1982 is hij artistiek directeur van het Festival de Saintes. In 1991 richtte hij het Orchestre des Champs Elysées op, dat gespecialiseerd is in repertoire uit de romantische en preromantische periode. Herreweghe is zoals ook Koopman, een voorstander van de "authentieke uitvoeringspraktijk", die hij combineert met zijn eigen visie en interpretaties. Deze visie trekt hij consequent door wanneer hij met moderne symfonische orkesten werkt. Sinds 1998 is hij vast verbonden aan deFilharmonie.

Herreweghe heeft een grote discografie opgebouwd, is een veelgevraagd gastdirigent en daarbij een mateloos grote bewonderaar van het werk van Bach.

Eind 2010 bracht hij de Vierde Symfonie van Gustav Mahler uit op "authentieke" instrumenten. Daarbij spelen de strijkers op darmsnaren zoals bij de eerste uitvoering in 1901, waardoor het instrument wat minder luid klinkt maar wel wat expressiever lijkt.


Herreweghe en de Bach Academie

Philippe Herreweghe nam begin mei 2006 het initiatief om tijdens een jaarlijkse "Bach Academie" zijn ervaring als dirigent door te geven en ze meteen ook in twijfel te trekken. Volgens hem is er niet één manier om Bach te spelen. Herreweghe is beducht voor een sluipende vorm van academisme. Zijn "Collegium Vocale" heeft een typische Bachstijl ontwikkeld, met een beperkt koor en orkest; de tekstanalyse, de retorische benadering, de vocale techniek zijn kenmerkend. Zijn stijl paste in een mode [ongeveer vanaf de jaren '70] die zich wilde afzetten tegen zogenaamd romantische, en ook meer middle of the road uitvoeringen, waarin meer interpretatieve vrijheid kan heersen.

De "Bach Academie" is geen festival, maar een soort van residentie. De formule is compact: een week lang op dezelfde plaats kamperen met gastmuzikanten, intensief repeteren en musiceren, één aspect uit het oeuvre van Bach uitdiepen. En vooral ook veel werken en oefenen met jonge muzikanten waaruit op termijn een projectkoor kan groeien. Voor Herreweghe wordt educatie steeds belangrijker, hij wil mobiliseren, een context scheppen om kennis door te geven. Herreweghe wil een motet laten zingen op behoorlijk niveau, daarom is het belangrijk dat het amateur-koorleven goed bloeit. Dat is de basis. Ook voor de cellist en Bachvertolker Janos Starker is lesgeven belangrijk omdat het generaties met elkaar verbindt.

Rik Torfs interviewt Etienne Vermeersch

02.05.2014

Vandaag verjaart: Etienne Vermeersch [Sint-Michiels, 2 mei 1934], Belgisch filosoof, ethicus, klassiek filoloog, scepticus en opiniemaker. Hij is emeritus-hoogleraar en ere-vicerector aan de Universiteit Gent.

Erik van Neygen & Sanne - Veel te mooi [1990]

01.05.2014

Vandaag verjaart: Erik Filip Van Neygen [Anderlecht, 1 mei 1951], Vlaams zanger.

Zijn muzikale loopbaan begon met de skifflegroep "Motten Drizzle", opgericht met zijn klasgenoot Johan Verminnen. Daarna richtte hij mee Pendulum op, een groep die country-muziek bracht. Pendulum had in 1970 een hit, It's a beautiful day. In 1973 treedt hij toe tot Raymond Van Het Groenewouds band Louisette.

In 1975 nam Van Neygen zijn eerste solosingle op, Ik weet niet / Heel alleen.

Sinds 1989 werkt hij vooral samen met Sanne, op het podium, of achter de schermen. Zo werkt hij als manager en producer en schrijft hij teksten voor haar. Het duo haalde in 1990 een eerste succes, met Veel te Mooi. Hun band werd zo hecht dat ze in 1995 een dochtertje, Maartje, kregen. In 1996 trouwden ze.

In 2009 en 2010 werd Van Neygen getroffen door een hersenbloeding. Hij kreeg ook een hernia. Om die redenen besloot het gezin om in september 2012 te stoppen met optreden. Na zijn eigen muziekcarrière hielp hij dochter Maartje bij haar eerste album, verschenen in 2013, waarvoor hij een groot deel van de muziek schreef en dat hij produceerde.

Urbanus - Het lustige kapoentje

01.05.2014

Vandaag verjaart: Willy Linthout [Lokeren, 1 mei 1953], Vlaams striptekenaar.

Hij is vooral bekend als tekenaar van de vedettestrip Urbanus, die hij al sinds 1982 samen met de gelijknamige Vlaamse komiek Urbanus maakt.

Linthout verkreeg ook lof van de critici voor zijn stripreeks Het jaar van de olifant [2007], waarin de zelfdoding van zijn zoon het thema vormt. De reeks werd gebundeld in een boek en tevens vertaald in het Engels.

Willy Linthout besloot striptekenaar te worden nadat hij, als kind, een stripalbum van Nero las: Het Rattenkasteel.

Zijn eerste stripwerkjes liet hij op eigen kosten drukken. Maar een succes werden ze niet. In 1982 verscheen zijn eerste album, "De Zeven van Zeveneken" [1982], een parodie op Nero. Hij verwierf pas bekendheid in de stripwereld toen hij dat jaar de nieuwe stripreeks Urbanus begon. Uiteraard in samenwerking met cabaretier Urbanus zelf. In de strips van Urbanus heeft hij zelfs zijn eigen personage, dat in enkele albums voorkomt.

Vanaf het eerste album was deze stripreeks, die goed past in de Vlaamse striptraditie van Nero, Jommeke en Suske en Wiske, een succes in Vlaanderen. Linthout werd in de beginjaren door veel mensen echter verweten dat zijn tekenstijl zo amateuristisch was. In de loop der jaren is deze er echter aanzienlijk op vooruit gegaan.

Sindsdien heeft Linthout als schrijver meegewerkt aan Roboboy en als tekenaar aan De Kiekeboes en De strip van 7. Met Erik Wielaert werkt hij aan de nieuwe stripreeks Het laatste station.

Sinds 2007 tekent hij aan een 8-delige stripreeks met de titel Het jaar van de olifant. Het verhaal gaat over een vader wiens zoon zelfmoord pleegde. Linthout tekende de reeks omwille van zijn eigen zoon Sam Linthout [1983-2004] die op 21-jarige leeftijd zelfmoord pleegde. Sam speelde reeds de sleutelrol in het 50ste stripalbum in de Urbanusreeks: De hete Urbanus.

In 2012 publiceerde hij het boek "Wat wij moeten weten", een tragikomisch verhaal over die broers die kampen met de dood van hun moeder, alcoholisme en depressie.

Hij ontving in 2009 de Bronzen Adhemar.

De guitenstreken van Kwik en Flupke [Quick et Flupke - gamins de Bruxelles]

30.04.2014

De guitenstreken van Kwik en Flupke [origineel: Quick et Flupke gamins de Bruxelles, vertaald: Quick en Flupke de Brusselse Kwajongens] is een stripreeks getekend door de Belgische tekenaar Hergé. Hoofdpersonages in de strip zijn twee stereotiepe straatjongens, Kwik en Flupke, die voornamelijk "kwajongensstreken" uithalen in verschillende korte verhalen. Na de avonturen van Kuifje vormt deze strip de langst lopende reeks die Hergé ooit getekend heeft. De strip speelt zich af in het Brussel van voor de Tweede Wereldoorlog, in de Marollen. De steile straatjes van deze buurt komen vaak voor in de strip als decor van onder meer zeepkistwedstrijden.