LUISTERT NU 24 OP 24 NAAR RADIO WITLOOF (BONHEUR), ons eigen piraten-radiostationneke.
Want we gaan voorbij aan geluid, chaque heure - RADIO WITLOOF (BONHEUR).
TOFFE plaatjes kunt gij aanvragen bij diverse uitzendingen door 'n maileke te sturen naar: radio@witloof.nl.
De meest opmerkelijke bewegende beelden van België, elken' dag verse nieuwe herbewerking…
Vandaag verjaart: Belgisch wielrenner Tom Boonen [Mol, 15 oktober 1980].
Ferre Grignard [Antwerpen, 13 maart 1939 - 8 augustus 1982] was een Belgische zanger en gitarist. Hij verwierf faam tijdens de jaren 1960 met nummers als "Ring, Ring, I've Got To Sing", "Drunken Sailor", "Captain Disaster" en "My Crucified Jesus".
Ferre werd geboren in een burgerlijk milieu waar hij later weinig mee te maken zou willen hebben. Tijdens zijn jeugd bij de scouts leerde hij gitaar spelen en met zijn broer en een vriend vormde hij een mondharmonicatrio. Hun optredens gebeurden in echte skifflestijl met het typische wasbord. Toen hij eind de jaren 1950 kunstonderwijs ging volgen aan het Stedelijk Instituut voor Sierkunsten en Ambachten in de Cadixstraat in Antwerpen, kreeg hij bekendheid in de Antwerpse artiestenwereld. Niet omdat zijn schilderijen nu zo goed verkochten, maar omdat hij gitaar speelde en zong als een witte neger. "Hij heeft de blues, al spreekt hij geen woord Engels," zei men wel eens.
In 1964 werd in Antwerpen het muziekcafé "De Muze" geopend en Ferre Grignard mocht er elke donderdag optreden met Georges Smits op gitaar en mondharmonica en Miel De Somer op wasboard. Zijn song "Ring Ring I've Got To Sing" kende er zoveel succes dat Walter Masselis, één van de eigenaars van "De Muze", er een single van liet persen. De eerste 500 exemplaren waren onmiddellijk uitverkocht. Hans Kusters, een talentscout van het Philipslabel, liet een nieuwe opname maken en de single werd een hit. Met zijn hippie-achtige imago, zijn lange haar en nonchalante uiterlijk, werd hij de Boudewijn de Groot van Vlaanderen.
Een hoogtepunt was een optreden in de Olympia in Parijs in april 1966. Kort daarop klaagde hij de Franse vedette Johnny Hallyday aan, die een bewerking had gemaakt van zijn tweede hit "My Crucified Jesus" met als titel “Cheveux longs idées courtes”. Het plagiaat zelf kon hem niet zoveel schelen, wel het feit dat Halliday er een tekst op had gemaakt, die beledigend was voor hippies in het algemeen en Grignard in het bijzonder. In oktober 1966 mocht hij zelfs optreden in de Starclub in Hamburg, waar ooit The Beatles hadden opgetreden. Zelfs in Londen stonden er optredens geprogrammeerd. Ferre verdiende groot geld, maar jammer genoeg wist hij het niet te beheren.
Grignard leefde overeenkomstig zijn imago: wild en nonchalant. Bovendien waren er problemen met zijn platencontract en na een jaar van stilte verscheen in 1968 een nieuwe elpee: “Captain's Disaster”. Intussen was de motivatie er bij Ferre uit en zijn optredens werden slechter. Dat deed zijn carrière geen goed en de fans waren hem snel vergeten. De elpees die intussen nog verschenen, flopten en omdat Ferre nooit belastingen had betaald, werd in 1979 zijn inboedel openbaar verkocht. Ferre Grignard werd weer cafézanger. Vlak voordat hij in 1982 aan keelkanker zou overlijden, probeerde hij een comeback te maken, "met beklemmend werk, indringend als een lange doodskreet".
Ferre Grignard ligt begraven op de begraafplaats “Schoonselhof” te Wilrijk.
Daan schoffeert Grieken met single 'La Crise'
[bron: Gazet van Antwerpen, 14-8-2013]
Daan Stuyven heeft de Grieken beledigd in zijn laatste single 'La Crise'. Onbedoeld, zegt Stuyven in Het Nieuwsblad. "Ze begrijpen de ironie van het nummer niet en nemen de tekst veel te letterlijk", zgt Stuyven in de gazet.
Het nummer verscheen al in augustus, maar een Griekse dj pikte het onlangs op. De Grieken voelen zich belachelijk gemaakt. "Omdat ik echt niemand heb willen beledigen, gaan we de clip van Griekse ondertitels voorzien. Hopelijk begrijpen ze dan wat ik wil zeggen."
De avonturen van Kuifje [Les Aventures de Tintin] is de titel van de reeks stripalbums over de reporter Kuifje, getekend door de Belgische schrijver/tekenaar Hergé. De reeks startte in 1929, het eerste album verscheen in 1930. De eerste Nederlandstalige druk verscheen in 1946. Van een aantal albums werden in de loop der jaren vernieuwde versies uitgegeven.
De Zwarte Rotsen (L'Île Noire) is het zevende album uit de reeks Kuifjesstrips van de Belgische tekenaar Hergé.
Kuifje hoort dat er een vliegtuig neergestort is in Engeland. Tot zijn grote verbazing had hij het vliegtuig al eerder gezien, sterker nog: hij was door de piloot neergeschoten, wat er toe leidt dat Kuifje naar Engeland vertrekt. Op het station wordt Kuifje herkend door de bendeleider Wronzoff en zijn rechterhand, die onderweg de trein stilzetten en Kuifje beschuldigen van een overval. Jansen en Janssen, die ook onderweg waren om voor Interpol de zaak van het vliegtuig te onderzoeken, arresteren Kuifje, maar hij ontsnapt. Eenmaal in Engeland trachten de twee bandieten Kuifje te vermoorden, maar dit mislukt ook.
Vanaf het vliegtuigwrak volgen Kuifje en Bobbie een spoor het bos in en ontdekken daar de verborgen kleding van de piloten, met daarin een verscheurde brief in codetaal, maar met de naam Müller. Onderweg naar Eastdown stuit Kuifje bij toeval op de villa van een zekere dr. J.W. Müller. Kuifje gelooft niet in toeval, dus sluipt hij de tuin in, waar hij echter door Müller en zijn chauffeur Ivan gevangen wordt. Müller is het hoofd van een psychiatrische kliniek, en wil Kuifje daar weg laten stoppen. Er breekt echter een gevecht uit waarbij een stuk hout uit de haard het huis van Müller in brand steekt. Ondanks de onhandigheid van de brandweerlui en een poging van Müller om de brandslang de saboteren wordt Kuifje nog net gered.
De volgende dag keert Kuifje terug naar de afgebrande villa. In het omliggende park ontdekt hij dat er drie rode lampen in de bomen hangen, geplaatst in driehoeksvorm. Dit moet de code uit de brief betekenen, en is ongetwijfeld een signaal aan de vliegtuigen van de bende. 's Avonds ontsteekt Kuifje de lampen om te zien of dit resultaat zal hebben. Dr. Müller en Ivan keren echter terug om de lading op te halen zodat ze daarna kunnen vluchten. Uiteindelijk ontsnappen ze met een van de drie zakken, die vals geld blijken te bevatten. Tijdens de achtervolging raakt Kuifje ze kwijt. Later ziet hij het wrak van hun auto, die tegen een boom gereden is. De twee misdadigers zetten hun reis per trein voort. Als ze Kuifje zien vluchten ze naar de locomotief, die ze loskoppelen van de rest. Kuifje rijdt snel mee op een goederentrein, die stopt als men de gekaapte locomotief, met de bewusteloze machinist ontdekt. Met behulp van Bobbie volgt Kuifje het spoor naar een klein hotel. Jansen en Janssen blijken hier ook te zijn en willen Kuifje weer aanhouden, maar hij overtuigt hen ervan hem te helpen met het achtervolgen van de twee schurken. Dr. Müller en Ivan vluchten met een gestolen vliegtuig en Kuifje en Bobbie volgen hen met behulp van een ander vliegtuig. Ook Jansen en Janssen willen volgen, maar laten het vliegtuig besturen door een man die geen piloot blijkt en ook niet weet hoe hij moet landen.
Tijdens de achtervolging komt er mist opzetten, en Kuifjes piloot moet een noodlanding maken, waarbij hij een hek raakt en Kuifje een licht ongeluk krijgt. Ze blijken geland in Schotland en een oude man biedt hen onderdak aan. 's Avonds horen ze op de radio dat de restanten van het vliegtuig van dr. Müller in zee is gevonden bij Kiltoch. De volgende avond bereikt Kuifje Kiltoch. Een oude man weet zeker dat dr. Müller en Ivan gedood zijn door het "monster van de Zwarte Rotsen", aangezien al vaker mensen verdwenen zijn op dat eiland. Kuifje vertrekt de volgende ochtend naar de Zwarte Rotsen. In de kasteelruïne stuit hij op een woeste gorilla, Ranko, die getraind blijkt te zijn door Wronzoff. Kuifje wordt een hol in gejaagd, terwijl de vloed opkomt en de grot dus dreigt vol te lopen. Op zoek naar een uitweg ontdekt Kuifje een spleet naar boven. Via deze spleet komt hij uit in het schuilhol van de valsemunters, die hij een voor een overmeestert, inclusief Ivan en dr. Müller. Via een radiozender kan hij contact opnemen met de Schotse politie. Voordat deze kan arriveren volgt er nog een laatste grote confrontatie met de bendeleden, die dankzij Wronzoff weer ontsnapt zijn. Uiteindelijk wordt de bende gearresteerd. Ranko de gorilla wordt aan de Londense dierentuin geschonken.
Publicatie: De eerste versie dateert van 1938, de eerste kleurenversie verscheen al in 1943. De Nederlandse vertaling verscheen hiervan in 1946. Een nieuwe vertaling verscheen in 1956. Het album is het tweede Kuifje album dat vertaald werd naar het Nederlands. In 1966 heeft Bob De Moor, onder toezicht van Hergé, het album volledig opnieuw getekend op verzoek van de Engelse uitgevers, omdat zij de voorstelling van Groot-Brittannië in het origineel niet overeenkomstig de realiteit achtten. De versie uit 1966 is de versie die tegenwoordig in de reguliere Kuifjereeks is opgenomen. In 1984 verscheen een nieuwe Nederlandse vertaling. De originele zwart-witversie met Nederlandse vertaling verscheen pas in 1991.
Kasteel: Het kasteel op de Zwarte Rotsen is gebaseerd op 2 bestaande kastelen: Vieux-château de l'Île d'Yeu in Frankrijk en Lochranza Castle in Schotland.
The Van Jets zijn een rockband uit Oostende die een mengeling van glamrock, rock-'n-roll, garagerock en pop speelt. De band won in 2004 Humo's Rock Rally.
Sprookje van Koningin Fabiola:
Opening Indische waterlelies in Efteling [1966]
De Indische Waterlelies is een sprookje dat zich afspeelt in Indië. Het is geschreven door koningin Fabiola en is te vinden in het boek 'De Twaalf Wonderlijke Sprookjes'. Het sprookje vertelt het verhaal van een heks die dansende elfjes verandert in waterlelies omdat zij jaloers is op hun schoonheid.
De meeste mensen kennen het sprookje vooral door de verbeelding ervan in het Sprookjesbos in attractiepark De Efteling [NL].
In 1966 werd het sprookje gerealiseerd ter gelegenheid van het vijftienjarige bestaan van het park. Het sprookje opent met een verhaal, verteld door Paul de Leeuw, vroeger door Barbara Hofman. Daarna volgt de heksenzang, gezongen door de Peruaanse stemkunstenares Yma Sumac en afkomstig uit de door haar vertolkte traditionele hymne van de Inca's, de Taita Inty of Maagd van de Zonnegod.
Na het inleidende heksengezang gaan de zeven waterlelies open en de elfjes die erin te zien zijn, dansen op de maat van de muziek. Verder wordt het sprookje begeleid door een kikkerorkest en een ganzenensemble dat speelt op de klanken van het door Bert Kaempfert gecomponeerde en uitgevoerde muziekstuk 'Afrikaan Beat'. Voor de uitbeelding van het sprookje in de Efteling is echter wel een nieuwe versie van het muziekstuk opgenomen.
Het echtpaar Wim en Jeanne Stelleman vervaardigde op verzoek van Peter Reijnders en Anton Pieck het fijnmechanisme van het sprookje. Het toegepaste luchtdruksysteem werkte met ponsplaten waarmee de figuren werden geactiveerd; ponsdraaiboeken worden ook bij oude draaiorgels gebruikt. Later is het systeem overgezet naar een computermechanisme. Jeanne Stelleman overleed op 4 april 2009 op 96-jarige leeftijd.
Het verhaal
's Nachts, als de maan schijnt in het prachtige oerwoud, let dan vooral op deze mooie waterlelies. Vroeger waren deze bloemen sterren, die samen met de Maan en de andere sterren 's nachts dansten op het water. Op zekere morgen luisterden er enkele sterren niet, toen de Maangodin hen riep om mee terug naar de hemel te gaan. Ze dansten en dansten, tot een heks verscheen en hen voor straf veranderde in waterlelies. En alleen in maanlichte nachten komt de heks terug. En dán gebeurt het...
Wetenswaardigheden
- In april 1978 verscheen het stripboek van Suske en Wiske met als naam De Efteling-elfjes dat zich grotendeels in de Efteling afspeelt. Het sprookje van Fabiola speelt een grote rol.
- Het sprookje van Fabiola heeft overeenkomsten met De trommelslager, gepubliceerd in Kinder- und Hausmärchen.
- Het sprookje heeft overeenkomsten met Dewi Nawang Wulan uit Indonesië, hierin wordt een nimf op aarde gevangengenomen.
Selah Sue, geboren als Sanne Putseys (Leuven, 3 mei 1989), is een Belgisch singer-songwriter, afkomstig uit het Vlaams-Brabantse Leefdaal, een deelgemeente van Bertem.
Op zondag 13 oktober 2013 lanceert vtbKultuur Kunst Privé in Vlaanderen en Brussel. Voor het eerst kan het grote publiek private kunstcollecties ontdekken bij collectioneurs, bedrijven en in musea. En dit volledig gratis.
Op 25 bezoekpunten vind je unieke privécollecties bij bedrijven zoals het Rockoxhuis van KBC en Katoen Natie; in Universiteiten Antwerpen en Gent; bij kunstverzamelaars zoals Vanhaerents Art Collection en Art Center Hugo Voeten en in musea zoals het MAS en Museum Dhondt-Dhaenens. Er zijn werken te zien van Andy Warhol, Panamarenko, Wim Delvoye, Sophie Calle en Ai Wei Wei.
Meer info: www.kunstprive.be
Copyright © 2013-2025 WITLOOF™. Alle rechten voorbehouden. Handelsnummer 577.74.862 KvK te Maastricht. Belastingnummer 852731048B01.