LUISTERT NU 24 OP 24 NAAR RADIO WITLOOF (BONHEUR), ons eigen piraten-radiostationneke.
Want we gaan voorbij aan geluid, chaque heure - RADIO WITLOOF (BONHEUR).
TOFFE plaatjes kunt gij aanvragen bij diverse uitzendingen door 'n maileke te sturen naar: radio@witloof.nl.
De meest opmerkelijke bewegende beelden van België, elken' dag verse nieuwe herbewerking…
Freddy Maertens, een van de meest controversiële figuren van het Belgische wielrennen
Freddy Maertens (Lombardsijde, 13 februari 1952) is een voormalige, Belgische wielrenner, die beroepsrenner was van 1973 tot 1987. Hij won veel van zijn wedstrijden in de sprint en kon dankzij zijn uitzonderlijke kracht goed op het grote verzet rijden. De meeste zeges haalde Maertens dan ook in sprints en tijdritten. In drie deelnames aan de Ronde van Frankrijk won hij vijftien etappes en droeg hij negen dagen de gele trui. Driemaal won hij de groene trui voor het puntenklassement. Maertens heeft het record voor het aantal overwinningen in een Ronde van Frankrijk en een Ronde van Spanje. Freddy Maertens is een van de meest controversiële figuren van het Belgische wielrennen.
Zijn profcarrière begon Maertens bij de grote ploeg Flandria, waar hij acht jaar voor zou rijden. De Flandria wielerploeg was in de jaren 70 een van de sterkste ploegen uit het peloton. Samen met de renners Marc Demeyer en Michel Pollentier behoorde Maertens tot de Drie Musketiers van Flandria, die grote successen behaalden.
Maertens werd tweemaal wereldkampioen op de weg (1976 en 1981) en kwam er dichtbij in 1973. Op het circuit van Montjuich in Barcelona werd hij controversieel tweede. Na Eddy Merckx bijgehaald te hebben in de slotfase, werden beide Belgen voorbijgesprint door de Italiaan Felice Gimondi. Maertens had de sprint kunnen winnen, maar Gimondi week af van zijn lijn waardoor Freddy zich moest inhouden. Het incident zorgde voor een vete tussen Merckx en Maertens. Belgische wielerfans verdeelden zich in twee kampen, wat gevolgen had voor de populariteit van Maertens, aangezien Merckx een gevestigde waarde was in het wielrennen.
Tot zijn palmares behoren overwinningen in Parijs-Tours (1975), de Zürich Metzgete in 1976, de Amstel Gold Race en Rund um den Henninger-Turm in 1976, Gent-Wevelgem in 1975 en 1976 en Omloop Het Volk in 1977 en 1978. In 1976 en 1977 won hij het eindklassement van de Super Prestige Pernod. In 1977 werd hij in een winnende positie in de Ronde van Vlaanderen uit de koers genomen omwille van een ongeoorloofde fietswissel op de Koppenberg. In 1976 en 1977 bekleedde hij samen met zijn ploegmaats Pollentier en Demeyer van de Flandriaploeg een zeer dominante positie in het internationale wielrennen.
In de Ronde van Spanje van 1977 leidde hij van start tot finish en won hij naast het eind- en puntenklassement ook nog eens 13 van de 19 etappes. In de Ronde van Italië dat jaar zou hij ook nog zeven ritten op zijn naam brengen, voordat hij met een ingewikkelde breuk tussen pols en hand na een val op het circuit van Mugello moest opgeven. Die val en het daaropvolgende moeizame herstel van de polsblessure was het begin van het einde voor Maertens. Zijn ploegmaat Pollentier kwam uit de schaduw van Freddy Maertens en nam de rol van kopman over. Door de vele jaren op het grote verzet te rijden, leek hij versleten te zijn. In 1978 won hij nog wel twee etappes en de groene trui in de Ronde van Frankrijk, maar dat leek in die jaren een troostprijs voor een renner van zijn kaliber. Halverwege 1979 trok hij zich na een inzinking terug voor de rest van het lopende seizoen. In 1979 en 1980 won Maertens alleen nog maar enkele criteriums en zijn carrière leek al op 28-jarige leeftijd vroegtijdig te eindigen. Ondertussen had hij door verkeerde investeringen ook een groot deel van zijn persoonlijk kapitaal verloren. Hij moest zijn huis verkopen en werd achtervolgd door de belastingsadministratie. Deze klap kwam hij moeilijk te boven, maar gelukkig had hij veel steun van zijn vrouw.Hij kende echter een opleving in de zomer van het jaar 1981, waarin hij opnieuw op topniveau presteerde. Zijn oud-ploegleider Guillaume Lomme Driessens haalde hem bij de Boule d'Or ploeg, waarvoor hij een sterke Ronde van Frankrijk reed. Dat jaar won Maertens vijf etappes in de Tour, won er de groene trui, en werd hij ook dat najaar in Praag voor de tweede maal wereldkampioen.
In de daaropvolgende seizoenen wist Maertens geen aansprekende koersen meer te winnen. Na nog een jaar Boule d'Or ging Maertens rijden voor diverse kleinere ploegjes en privésponsoren, alvorens in 1987 definitief met wielrennen te stoppen.
Na zijn carrière werkte hij een tiental jaren als vertegenwoordiger. Van 2000 tot en met 2007 werkte hij als arbeider in het Nationaal Wielermuseum in Roeselare waar hij woont. Hij werd er een van de vaste gezichten. Sinds februari 2008 werkt hij als gastheer en pr-medewerker voor het Centrum Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde.
In 2010 werd hij door lezers van de Krant van West-Vlaanderen uitgeroepen tot de beste West-Vlaamse wielrenner aller tijden. Hij eindigde boven de bekende renners Briek Schotte en Johan Museeuw.
In 1976 wordt de Koppenberg voor het eerst in de Ronde van Vlaanderen opgenomen en dat zorgt meteen voor spektakel. Het is niet toevallig daar dat Freddy Maertens in de beruchte Ronde van 1977 van fiets wisselt. Die editie is de meest besproken ooit, maar meer dan dertig jaar na de feiten komen er nog altijd onthutsende verklaringen naar boven. Winnaar Roger De Vlaeminck en Freddy Maertens getuigen alsof het gisteren was.
Freddy Maertens, Belgian cycling vedett and world famous sprinter, went to the Gentse Feesten. Let's see what happens...
More of this on http://www.facebook.com/vedett/
Vandaag verjaart: atleet Miel Puttemans (Vossem, 8 oktober 1947).
Emiel Adrien (Miel) Puttemans is een voormalige Belgische atleet, die zijn beste prestaties leverde in de jaren zeventig van de twintigste eeuw. Hij nam viermaal deel aan de Olympische Spelen en won hierbij eenmaal een zilveren medaille.
Vier jaar na de O.S. van Mexico was Miel Puttemans op de Spelen van 1972 één van de belangrijkste kandidaten voor olympisch eremetaal op de 5000 en 10.000 m. Olympisch goud bleek voor hem echter niet weggelegd. Op de 5000 m eindigde hij in 13.30,8 op een vijfde plaats, terwijl hij op de 10.000 m na een enerverende race op het allerlaatste moment vanuit kansrijke positie spectaculair werd voorbijgestreefd door de Fin Lasse Virén. Zijn tijd was 27.39,6, slechts 0,2 seconde verwijderd van het bestaande wereldrecord van Ron Clarke. Virén ging er echter in 27.38,4 met het nieuwe wereldrecord en olympisch goud vandoor. Miel Puttemans was vooral een recordjager. Dat vond hij ook zelf. "'t Is waar dat ik meer een man van records ben. Voor mij geldt voor alles de strijd tegen de chronometer. Sneller gaan, steeds sneller, dat is mijn devies".
De Rode Duivels zijn begonnen aan een historische week, al wil bonscoach Marc Wilmots dat woord niet in de mond nemen. Hij moet het doen zonder Kompany, maar misschien toch met Fellaini.
'The Van Jets' zijn een rockband uit Oostende die een mengeling van glamrock, rock-'n-roll, garagerock en pop speelt. De band won in 2004 Humo's Rock Rally. In 2005 brachten de bandleden hun eerste ep uit, Belvédère Records presents The Van Jets, met daarop onder andere hun eerste single Ricochet.
Eind 2006 kwam de single Electric Soldiers uit als voorloper van het gelijknamige debuutalbum (2007). Uit dit album zijn ondertussen al drie andere singles verschenen: Johnny Winter, Our Love = Strong en What's going on?, waarvan vooral What's going on? het goed deed in alternatieve muzieklijsten zoals De Afrekening. De zege in de Rock Rally en de positieve recensies op hun plaat leverde de groep ook optredens op grote festivals op. Zo stonden ze onder andere op het hoofdpodium van Rock Werchter en Pukkelpop.
Op 1 maart 2010 kwam de nieuwe cd van de groep uit, Cat Fit Fury!. The Future, de eerste single van dit nieuwe album, werd in januari uitgebracht. Deze stond op 1 in De eindafrekening 2010 en was bovendien de meest gedraaide plaats op Studio Brussel in 2010. Ook de tweede single Down Below was succesvol: in De eindafrekening 2010 kwam het uit op 9. Down Below en de derde single Teevee stonden op 1 in De Afrekening. The Future stond zeven keer op 1 in De Afrekening. Op 17 september 2012 kwam een nieuw album uit, nl. 'HALO'. Dit album werd zeer positief ontvangen.
Copyright © 2013-2024 WITLOOF™. Alle rechten voorbehouden. Handelsnummer 577.74.862 KvK te Maastricht. Belastingnummer 852731048B01.